Precies waar hij ons hebben wil
'Welkom, meneer Laarmans,' ging de stem verder. 'En jij ook, Michael. En de kleine Kwetter, en Gaby... Hee! Waar is Gaby?'
'Wie bent u?' riep papa. Zijn stem klonk raar. Was hij boos, of was hij bang? Of allebei tegelijkertijd? 'Hoe kent u ons? Wat is hier de bedoeling?'
'Aha,' antwoordde de stem tevreden. 'vragen 1 tot en met 3. Keurig, keurig. Precies volgens plan. Hoewel u vraag 2 en 3 omgedraaid hebt. Kan geen kwaad. Eens kijken, ik had de antwoorden opgeschreven, pompiedom, mwoehaha.... ah ja, hier heb ik ze! 1: Noemt u mij voorlopig maar 'M'. 2: Dat zal u snel genoeg duidelijk worden, en 3: Uw heeft mij in het verleden dwarsgezeten, meneer Laarmans. Daar ken ik u van. En ik houd er niet van om dwarsgezeten te worden. Daar word ik heel... creatief van. U bent ook creatief, met die vermomming en die make-up van u. Dat geef ik toe maar tegen mij moet u het toch afleggen!
Ik geef hier de antwoorden volgens mijn planning dus, hè? Niet in de volgorde waarin u ze gevraagd hebt. Ik zal u ook alvast het antwoord op uw vierde vraag geven: 'Vlak vóór u is een trap. Gaat u die maar eens op, dan zult u die brave Joostje snel genoeg ontmoeten... Mwoehahaha!'
Dit kon ik niet zomaar laten gebeuren.
Een boosaardig genie, een superschurk... Allemaal leuk en aardig, en ik begrijp dat je voor zo'n beroep heel slim moet zijn en niet zo sympathiek, maar dit ging me te ver. Van tevoren kunnen bedenken wat je slachtoffers gaan doen, dat is tot daar aan toe. Maar dat je ze dan ook nog onder de neus wrijft dat jij zo veel slimmer bent dan zij, dat ze niet meer zijn dan hulpeloze pionnen die over het bord worden geschoven - dat je ze ook nog vernedert, kortom - dat zou ik niet laten gebeuren.
'Oh!' riep ik. 'Heb jij alles zo mooi gepland? Nou, waar is mijn zusje dan? Ohohooooh, joe djust got rekt meet!'
'Pardon?' galmde M. 'Meneer Laarmans? Wat zegt uw zoontje precies?'
'Tja,' zei papa. 'Dat vraag ik me ook al een tijdje af. Het is een soort Engels, geloof ik. Het lijkt zo iets te betekenen als: Tjongejonge, sta jij even in je hemmetje, vriend!'
'Probeer de aandacht maar niet af te leiden,' zei ik. 'Je hebt geen idee waar Gaby is, geef het maar toe!'
Ik had zelf ook geen idee, natuurlijk, maar dat was het punt niet. Ik ben geen crimineel meesterbrein.
'Waar je zusje is, dat doet er niet toe,' snauwde M. 'Waar het om gaat is, dat ik jullie te pakken heb. Precies waar ik jullie hebben wil! Jullie zijn mijn gevangenen. En nu ik jullie heb, zal ik de Donderkat ook snel krijgen!'
'Je hebt ons nog niet,' zei mijn vader grimmig. 'Jongens, we gaan. Pas op voor de struikeldraadjes...'
RRRRANGGGG!
Uit de zoldering viel een verborgen valhek neer dat de gang achter ons afsloot. De struikeldraadjes waren in één klap onbereikbaar voor ons geworden. Net als de uitgang, helaas.
Papa zuchtte diep. Zijn schouders hingen machteloos naar beneden.
'Hij heeft ons, jongens. Precies waar hij ons hebben wil. Voorlopig zullen we zijn spelletje mee moeten spelen... Okee, M! Zeg het maar! Wat is nu de bedoeling?'
'Uh, pap,' fluisterde ik en ik wees op de trap vóór ons. 'Die vraag heeft hij al beantwoord, geloof ik.'
'Mwoehahaha,' deed M.