Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

Onverstandige dekseltjes genoeg

We keken allemaal naar papa.
Papa keek een beetje onbeholpen terug.
Maar dat zei niks, want hij kijkt bijna altijd onbeholpen. Behalve als hij achter zijn computer zit om de Doggersbank weer een paar miljoentjes lichter te maken. Dan kijkt hij... nou ja, beholpen, zou ik zeggen. Als beholpen een woord was.
Maar dat is het volgens mij niet, dus laat ik maar zeggen dat hij achter zijn computer gehaaid kijkt.
Maar nu dus niet. Nu keek hij ons zeer onthaaid aan (ook geen woord, geloof ik) en hij zei: 'Euh... dit is een soort spionage, denk ik? Spionage via de computer? Ja kinderen, tegenwoordig kan een sluwe hacker inbreken in je computer en daarbij, zonder dat jij het merkt, de camera inschakelen, zodat hij alles kan zien wat jij doet...'
'Dat weet wij allang, papa. Ik komt uit Boegoe-Boegoe, en zelfs ik weet nog wel dat je altijd de camera af moet plakken als je de computer aan doet!'
'Inderdaad, schat,' zei mama. 'Dat weet iedereen. Dus waarom jij de camera nooit hebt afgeplakt, is mij een raadsel.'
'Alsof jij de camera wel hebt afgeplakt,' deed papa schamper.
'Daar gaat het niet om,' zei mama. 'Het gaat erom dat jij het niet gedaan hebt. Terwijl computerspionage toch echt jouw afdeling is. Dat vindt zelfs de Moeflon!'
De Moeflon hief zijn handen, alsof hij het gesprek van zich af wilde duwen. 'Neenee, mevrouw, ik vind niets! Althans, niet over de manier waarop in uw huishouden de taken verdeeld zijn... dat soort gesprekken, dat is echt een mijnenveld! Ik zal het u sterker vertellen: dat soort discussies is de voornaamste reden dat er nog altijd geen mevrouw Moeflon in het spel is...'
'Dat plus het feit dat geen verstandige vrouw zich zou inlaten met zo'n onbetrouwbare gladjakker als jij,' zei mama giftig.
'Speelt ook een rol,' gaf de Moeflon ruiterlijk toe, 'hoewel het u nog zal verbazen hoeveel onverstandige vrouwen er op de wereld rondlopen. Domme vrouwen, vrouwen die een moeilijke jeugd hebben gehad, of regelrecht krankzinnige vrouwen, ja, op ieder potje past een dekseltje en onbetrouwbare gladjakkers hebben de dekseltjes voor het uitkiezen. Maar goed. Waar ik op doelde, meneer Laarmans, is de vergadering die u bijwoonde, vijf jaar geleden...'
'Wat voor vergadering was dat, pap?'
'Weet ik veel,' zei papa, 'ik werkte bij een bank, ik had elke dag minstens vier vergaderingen.'
'Het was op twaalf november,' hielp de Moeflon hem.
Papa haalde zijn schouders op. Wie weet er nog wat hij vijf jaar geleden deed op twaalf november?
Alle mensen die op twaalf november jarig zijn (en die ouder zijn dan vijf) en verder niemand. Dus... Ja...
'Die vergadering had u voor altijd bij moeten blijven,' zuchtte de Moeflon moedeloos. 'Er werd geschiedenis geschreven! recht
onder uw ogen! En u zag het niet. Terwijl u toch geen domme man bent...'
Papa keek de Moeflon dankbaar aan. Hij is inderdaad geen domme man, maar mama is zo veel slimmer dat wij dat allemaal
voortdurend vergeten.
'Gelukkig,' zei de Moeflon, 'heb ik er beelden van. Misschien dat dat uw geheugen opfrist?'
Hij drukte op de knopjes van zijn afstandsbediening.
In beeld verscheen papa, in een net zakenpak, met een paar andere heren in zakenpak en één in vieze ouwe kleren. Die ene was meneer Dogger.
En naast meneer Dogger...
'Verrek!' riep ik. 'Dat kereltje ken ik!'

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!