Mijn zusje kiest haar moment
'Neenee, dat hoeft niet,' protesteerde ik voor de vorm, Maar ze luisterde gelukkig niet naar mij en knuffelde me helemaal plat. Het liefst had ik haar enthousiast terug geknuffeld, maar we stonden nog op de stoep voor de rechtszaal. En de halve internationale pers stond om ons heen. Fototoestellen flitsten en klikten.
Kwetter begreep mijn aarzeling verkeerd.
'Doet jouw oogjes maar dicht,' fluisterde ze in mijn oor. 'Denkt maar dat nog steeds sproetjes hebt, en blauwe oogjes en rode haartjes.'
Ja, nee. Dat ging ik dus niet doen. Want dan zou ik mij waarschijnlijk niet meer in kunnen houden, en haar zo stevig vastpakken dat er een dokter aan te pas zou moeten komen om ons weer los te krijgen. Want Kwetter is... gewoon best aardig, en... en af en toe een min of meer vriendschappelijke knuffel...
Al die stomme fotografen en cameramensen ook!
Op dat moment draaiden alle fotografen zich, als bij toverslag, van ons af.
Dus toen kon ik wel heel even een heel klein beetje terugknuffelen.
'Hahaa!' riep een bekende stem. 'Zie je wel Ik zei het toch? Ik zei het al jaren geleden.'
Juist ja.
Van alle momenten, die mijn zusje had kunnen kiezen om plotselong op te duiken, koos ze natuurlijk uitgerekend dit moment. Een deel van de cameramensen draaide zich weer naar ons, en dat was heel vervelend. Kwetter en ik waren weliswaar bezig met niets anders dan een gewone, puur vriendschappelijke omhelzing, maar als je een foto nam vanuit een bepaalde hoek, dan zou je zomaar de indruk kunnen krijgen dat we stonden te zoenen.
En die indfruk wilde ik dus eigenlijk vermijden.
Gelukkig was het maar een heel klein deel van de camera's, dat op ons gericht werd.
Veruit de meeste bleven gericht op het nieuw aangekomen paar: mijn zus en haar kapselknaap.
Of geen zus en twee kapselknapen, 't is maar net hoe je het wilt zien.
Ga zoenen, dacht ik. Gaan jullie alsjeblieft zoenen, dan staan we gelijk en dan kan ik mijn zusje net zo hard terugpoesten als ze mij gaat pesten over Kwetter.
Maar nee hoor, de kapsels gingen niet zoenen.
KLater ontdekte ik dat kapselmans niet eens in het openbaar mag zoenen, omdat hij voor zijn platenverkoop afhankelijk is van domme meisjes die dromen dat hij ooit een met hen gaat zoenen. Dus als hij vaste verkering krijgt, is hij zijn inkomen kwijt.
Dus in plaats van te zoenen, gaven mijn zus en kapselmans een interview.
'Wie van jullie is nu de echte?' wilden de journalisten weten.
Mijn zus en Kapsel keken elkaar geheimzinnig glimlachend aan.
Daarna vroegen de journa;listen iets wat mij behoorlijk verbaasde.