levensecht bloedvergieten
Zonder op of om te kijken zei papa: 'Nee, Michael. Jij mag niet sturen.'
'Maar dat kan ik best!' protesteerde ik. 'Ik heb het al vaak zat gedaan. Ik weet precies hoe het moet.'
'Echt waar?' vroeg Kwtter vol bewondering. 'Wat knap! Wanneer doede jij dat dan? Als wij allemaal slaapten of zo?'
'Dat zou-die wel willen,' bromde papa. 'En als ik niet iedere avond de deur van de stuurhut op slot had gedaan, had-ie het vast ook wel eens geprobeerd.'
'Maar wanneer hebt jij dan geoefend?' vroeg Kwetter aan mij.
'Jemig Kwetter,' riep Gaby. 'Kom op nou! Je kent hem toch langer dan vandaag? Dit is gewoon weer Michaels mengeling van domheid fantasie, opschepperij en levensgevaarlijke waanzin. Hij heeft nooit een duikboot bestuurd. Behalve dan in een computerspelletje.'
'Die spelletjes zijn heel realistisch hoor,' zei ik gekwetst. 'Vooral Militair Moordkommando IV. Die is pas een maand uit. "Een nieuwe standaard in levensecht bloedvergieten" volgens de tijdschriften.'
'En levensecht bloedvergieten is iets positiefs? vroeg papa honend.
'Nou, levensecht is in dit verband niet verkeerd,' zei mama. 'Laat dat spelletje eens horen?'
Ik wist precies wat ze bedoelde. Ik startte het spel op en liet mijn personage een staaf dynamiet gooien.
Met haar ogen dicht stond mama te luisteren. Zij kan aan de klank alle verschillende springstoffen herkennen, namelijk. 'Was dit dynamiet?' vroeg ze.
'Yep.'
'Heel realistisch,' moest ze toegeven. 'Nou, dan zullen de details zoals die onderzeër ook wel kloppen. Schat, Michael bestuurt de boot. Jij kunt er misschien maar beter naast gaan zitten om hem tips te geven. Jullie komen er samen wel uit. En Michael? Eén ding mag je niet vergeten...'
Maar waqt dat was, hoorde ik niet meer. Want ik zat al in de kapiteinsstoel.