Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

Ik, ik bedoel hij.

Het was de kapselknaap.
'Ik wil jullie graag helpen,' zei hij. 'Ik ben al heel lang een fan van u, mevrouw Laarmans, en...'
'He ja zeg,' snauwde ik. 'Bemoei jij je er effe mee. We hebben al genoeg aan ons hoofd, hoor. Maar als we een keer iemand nodig hebben die een dom liedje voor ons moet playbacken, dan zullen we zeker aan je denken.''Waarom doet jij zo onaardig?' vroeg Kwetter nieuwsgierig.
'Ik playback nooit,' snauwde mijn zus. 'En als ik zeg dat ik ons kan helpen, dan is dat ook zo. Hij, bedoelde ik natuurlijk. Hij playbackt nooit en hij kan ons helpen. Niet ik. Hoewel ik ook nooit playback.'
'Ik wel,' zei de kapselknaap 'Ik playback altijd. Ik ben helemaal niet zo goed in zingen, namelijk. Dansen kan ik wel, en mijn haar zit fantastisch, maar zingen is gewoon niet mijn sterkste punt. Vind ik zelf niet erg, hoor. 't Is een beetje een suffe baan, playbacken, maar het heeft ook z'n voordelen. Ik heb veel vrije tijd, bijvoorbeeld. Elke dag een half uur naar de kapper, vier keer in de week een uurtje optreden, paar interviewtjes en klaar. De rest van de tijd kan ik besteden aan mijn hobbies. Wetenschap bijvoorbeeld. Alle soorten wetenschap. Ben ik dol op.
Mijn werk heeft ook nadelen, natuurlijk. Gillende meiden bijvoorbeeld. Krijg je soms een beetje hoofdpijn van. En soms zit er opeens een gek achter je aan. Beroemde mensen trekken nou eenmaal gekken aan als lampen de muggen.'
Verbeeldde ik het mij, of keek hij nou met een schuin oog naar mijn zusje?
'Ik wil maarzeggen,' zei kapselmans, 'dat ze bij de politie he-le-maal niet raar op zullen kijken als ik zeg dat een gek op mij geschoten heeft. Dat geloven ze meteen, zonder lastige vragen te stellen. En ze zetten er hun tien beste rechercheurs op, want ik ben beroemd dus het komt in de krant.'
'Ja,' fronste mijn vader, 'en de helft van die mensen gaat helemaal de verkeerde kant op zoeken.'
'Dan hebben we er altijd nog vijf over,' rekende mijn moeder uit. 'Beter dan nul. We nemen je aanbod graag aan, knul, en alvast bedankt voor je hulp! Maar nu moet ik Alexander gaan troosten. Die arme man! Z'n hele feestje in het water gevallen, en ook nog zijn dino ontvoerd...'
Ja, Alexander had het er best moeilijk mee, dat was duidelijk te horen. Hij stond, op het podium, hartverscheurend te snikken. En zijn microfoon stond nog aan. 'Joooooost!' galmde zijn klaaglijke stem door de inmiddels lege zaal. 'Jo-ho-ho-hoooost!' Het beverige mannetje en de kanarievangster probeerden hem te troosten. Er goed waren ze daar niet in; de kanarievangster had zó veel medelijden dat ze hartgrondig met Alexander stond mee te snikken, en het beef-meneertje had meer oog voor háár dan voor de geëerde prijswinnaar.
Mama beende  naar het podium en riep: 'Met snotteren heeft nog nooit iemand zijn verloren dino teruggevonden. Kom hier,m druiloor, we gaan aan de slag!

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!