Het Meest Besproken Onderwerp
Mama zucht. 'Dat was niet eenvoudig,' zei ze. 'Oh jongens, ik ben zo dom geweest! Het begon met het BOF-praatje, dat ik mocht houden. Dat werd héél populair. Binnen een paar dagen werd het miljoenen keren bekeken, en mijn Donderkat-spel kreeg er miljoenen en miljoenen nieuwe spelers bij. Televisie, radio, kranten en tijdschriften – iedereen wilde een interview met mij. Ik werd echt super-beroemd.
Mooi, dacht ik. Dat kan ik gebruiken. Dus in al mijn interviews vertelde ik dat jullie verdwenen waren uit het hotel, dat niemand wist waar jullie waren en dat ik zo verschrikkelijk bezorgd was.
Iedereen vond het verschrikkelijk zielig voor mij. Binnen de kortste keren werden er allerlei zoekacties opgezet. Iedereen, ie-der-een leefde mee met mij...'
'Ons,' riep papa vanachter de stuurknuppel.
'Jaja,' zei mama. 'Ons. Natuurlijk bedoel ik ons. Eduard was net zo bezorgd als ik. Nog bezorgder, denk ik eerlijk gezegd. En ook met hem leefden de mensen enorm mee. Er werden speciale websites opgezet: Waar zijn de Donderkittens?'
Gaby kreunde: 'Zeg dat het niet waar is. Zeg dat niet de hele wereld aan mij denkt met het superstomme woord 'Donderkitten'.'
'Ik ben bang van wel,' zei papa.
'Leuk bedacht,' zei ik. 'Echt heel erg leuk.'
Kwetter giechelde. Gaby probeerde mij dood te kijken.
'Maar daar gaat het nu niet om,' zei mama. Waar het om gaat is dat er allerlei filmpjes en acties en petities verschenen op internet. Jullie waren vijf dagen lang het Meest Besproken Onderwerp.'
'Woooh,' zei ik. Ik was nogal onder de indruk, want er zijn maar weinig dingen die langer dan een dag het Meest Besproken Onderwerp zijn. De héle wereld had over ons gepraat, vijf dagen lang. Niet iedereen kan dat van zichzelf zeggen!
'Je klinkt alsof je nogal onder de indruk bent, Michael,' riep papa vanuit de cockpit. Dat is nergens voor nodig, hoor! Want het hielp geen ene mallemoer. Ten eerste zijn het alleen de mensen met internet, die over je praten. Dat zijn er best veel, maar het is bij lange na niet De Hele Wereld. Bovendien doen mensen met internet niks liever dan praten met elkaar over wat ze belangrijk vinden. Wat ze dus niet doen, en dit is een punt dat ik niet genoeg kan benadrukken, is dingen doen die ze belangrijk vinden. Ze kunnen tot Sint Juttemis over je babbelen zonder dat ze één vinger voor je uitsteken, en...'
'Dat is niet waar,' zei mama verwijtend. 'Er zijn heel erg veel mensen die naar jullie hebben gezocht. Gewoon, bij hen in de buurt. Mensen die op straat en op school en op hun werk héél erg goed om zich heen hebben gekeken en die daar filmpjes van hebben gemaakt die ze op het internet hebben gezet. Het idee was: als iedereen op de hele wereld goed om zich heen kijkt, dan hebben we overal ter wereld gezocht. En daar is geen speld tussen te krijgen.'
'Behalve dan dat niet iedereen meedeed, want niet iedereen babbelt mee op internet. In de oerwouden van Armoestan, om maar eens een plaats te noemen, hebben maar weinig mensen internet. En als iedereen om zich heen kijkt in zijn eigen buurt, en er geen stap extra voor zet, dan kom je dus niet op de plekken waar je moet wezen.'
'Dat is helaas wel waar,' zuchtte mama. 'Dus toen werd het tijd om over te schakelen op een andere strategie.'