Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

Beleefd kan het niet

'Mensen doodmaken, Michael, is verkeerd,' zei papa vermoeid.
'Maar,' zei ik slim, 'als we het nou op een beleefde manier doen? Met mes en vork, bij wijze van spreken?'
'Met mes en vork kunt het niet beleefd, hoor Michael,' zei Kwetter bezorgd. 'Dat geef heel erg veel rommel.'
'Ik zei: bij wijze van spreken.'
'Hebt ik heus wel verstaan hoor,' zei Kwetter nuffig. 'Maar jij zegde óók: met mes en vork.'
'Zal ik je maar weer eens uitleggen wat "bij wijze van spreken" betekent, dan?'
'Doet maar niet,' zuchtte Kwetter. 'Dat bent de vorige keren ook niet gelukt.''Zeker niet,' zei papa. 'En hoe dan ook: wij vergiftigen geen mensen.'
'Ik ben blij dat de horen,' klonk een koele stem uit de deuropening.
We draaiden ons om en daar stond hij, de geheimzinnige 'M', in al zijn volle glorie.
Helaas konden we nog steeds niet zien wie hij was, want hij had het licht van de gang in zijn rug. We zagen alleen een donker silhouet, en in de buurt van zijn hand zag ik de metalen glans van een pistool.
Het was in het donker haast niet te onderscheiden, maar ik ben een echte kenner. Want ik heb heel veel computerspelletjes gedaan. Bovendien ging M verder: '...want ik heb u allemaal onder schot met mijn pistool. En het zou toch zonde en jammer zijn als ik u nu dood moest schieten. Voor u, maar ook voor mij! Want ik heb lang mijn best gedaan om voor jullie een zo akelig mogelijk einde te verzinnen, en als het nu opeens zou aflopen met een schot in het donker... dat zou jammer zijn van mijn bad met zoutzuur! Mijn krokodillenvijver! Mijn uitgehongerde molratten! Mijn tot kindervingertjesversnipperaar omgebouwde papierversnipperaar! De geluiddichte kamer die ik gebouwd heb, en de 12 uur onafgebroken muziek van Frans Bauer die ik speciaal voor jullie heb opgenomen...'
'Mijn god,' mompelde papa. 'Niet Frans Bauer!'
'Jazeker wel,' zei M. 'Ik ben diep gegaan, meneer Laarmans. Heel diep. Het zou zonde zijn om al die moeite nu weg te gooien met een overhaast pang-pang-pang. Nee, ik ga hier eens uitgebreid van genieten.'
Opeens riep een schelle stem: 'Mijn boekje! De schurken hebben mijn aantekenboekje gestolen!'
'Mijn excuses, doctor,' zei M koeltjes. 'U bedoelt waarschijnlijk: ik heb met mijn geleerde maar desalniettemin nogal domme kop mijn aantekenboekje rond laten slingeren.'
'Geef terug!' gilde de doctor, en hij duwde M opzij en stormde het duistere laboratorium in.
Dat korte moment was genoeg voor Kwetter. Met een ongelooflijke snoekduik sprong ze door de kleine opening tussen M en de deurpost en ze verdween de gang in, ziggend en zaggend om M's kogels te ontwijken.
De kogels die… uh… die hij niet schoot?
'Ach ja,' sprak hij, en we konden hem bijna horen glimlachen, 'de kleine Kwetter. Ja, die probeert natuurlijk zo iets…'
'Hee,' klonk het van buiten. 'Wat ben die gang opeens kort! Hier bende toch eerst een soort van trapje? Of een deur of zo?'
'Eerst wel,'riep M over zijn schouder, 'maar nu niet meer. Ik ben namelijk op alles voorbereid.'
Hij had zijn hoofd gedraaid om naar Kwetter te roepen, en het licht van de gang viel op zijn gezicht, en daardoor konden wij nu eindelijk zien wie hij was.
'Lieve hemel,' zei papa. 'Jij?'

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!