Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

Als kleuters die bij het raampje willen

Eerlijk gezegd had mijn zusje wel een beetje gelijk.Maar oneerlijk gezegd had ze dus ongelijk. Daarom zei ik (oneerlijk): 'Kom kom, we staan er helemaal niet zo slecht voor! Er is best nog een kansje dat we dit overleven, en wie weet gebeurt er zo dadelijk wel iets waardoor het nog beter wordt!'
'Iets?' vroeg Gaby ijzig. 'Wat voor iets dan.''Iets, eh... iets volkomen onverwachts.'
'Zoals?'
'Ja, weet ik veel! Waarom laat je mij al het denkwerk doen?'
Op dat moment gebeurde er iets volkomen onverwachts. Of, nou ja, het was eigenlijk volkomen verwacht, want ik had 'm zelf neergelegd, maar door ons gekibbel waren de de bom bij de dam helemaal vergeten. Dus we werden er toch door verrast.
Boem.
Dam stuk.
Al het water eruit.
Ik had het precies zo uitgemikt dat de soldaten, als ze achter ons aan renden, volledig zouden worden weggespoeld door de watervloed. Het was dus best wel jammer dat ze hadden gekozen voor 'schieten' in plaats van 'achter aan rennen'.
Nog jammerder was het dat Gaby en ik hadden gekozen voor 'dekking zoeken' in plaats van 'verder rennen'. Op zich is het heel verstandig om dekking te zoeken als er op je geschoten wordt, maar ja, we zaten dus wel recht voor die aanstormende vloedgolf.
Er was niet aan te ontkomen. We werden meegesleurd als herfstblaadjes door de gloednieuwe rivier.We konden niets anders doen dan heel diep inademen en ons zo goed mogelijk vasthouden aan ons rotsblok. Zoals je misschien weet kan een vloedgolf rotsblokken opzij duwen en bomen af laten knappen als satéprikkers en dergelijke dingen meer.
Dat gebeurt allemaal aan de voorkant van de vloedgolf, dus áls je in een vloedgolf terechtkomt, kun je beter mikken op het midden, waar het rustiger is. Vandaar dat wij ons vastklampten aan onze rots, in de hoop dat dit er niet zo eentje was die door de stroom weg wordt geduwd.
We hadden geluk: de rots bleef liggen. Maar het water trok aan ons met kille vastberadenheid, en ik kan je een tip geven: ga nooit touwtje trekken met een rivier. Geloof me, een rivier trekt harder dan jij. Kan me niet schelen of de de sterkste van de kls bent, of voor mijn part Pippi Langkous heet: van een rivier wint een kind het niet. En een groot mens ook niet. En honderd grote mensen ook niet.
We hielden het een paar seconden lang vol, wat heel mooi was want we werden niet door de rivier tegen bomen en rotsen gepletterd.
Maar weet je wat het is, met zo'n nieuwe rivier? Dat kolkt en dat woelt en dat bruist, want alle druppels willen bovenop liggen. Zoals kleuters in de trein altijd bij het raampje willen zitten.
In een gewone rivier kent elke druppel zijn plaats, maar in een nieuwe is het allemaal nog een heel gevecht, en daar zaten Gaby en ik dus midden in. Nu eens lagen we bovenop en konden we vrijelijk ademen, dan weer werden we zo diep naar onder gesleurd dat we onze knieën schaafden tegen de rotsbodem.
Of we botsten tegen een ontwortelde boom die in hetzelfde schuitje zat. Om het zo maar eens te zeggen.
Het was maar helemaal de vraag of we dit gingen overleven. Maar de situatie had één groot voordeel.

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!