Wij bieden u een top-ervaring
In de auto naar het hotel zei mama: 'Door al die flauwekul hebben we helaas maar weinig tijd om ons om te kleden. Tassen in de hoek gooien, kam door je haren en hup! naar de uitreiking. Jammer hoor. Ik had me er iets héél anders van voorgesteld. Maar goed, nu heeft Gaby haar pretje gehad met haar fans en dat is ook wat waard.'
Gaby keek somber uit het raampje. Zij ging ongelooflijk op haar kop krijgen.
Ik wachtte in spanning af. Niet dat ik het leuk vind als mijn zusje op haar kop krijgt, maar... ja... 't zou wel terecht zijn. En ik houd erg van rechtvaardigheid. Dus in de hoop op een mooie vertoning leunde ik achterover in de zachte kussens van de achterbank.
'Welkom, Onbekende Gebruiker,' zeiden de kussens. Als door een wesp gestoken kwam ik overeind.
'Goed he,' zei de chauffeur van de limo. 'De hele wagen is uitgerust met HAL-computers. Het nieuwste van het nieuwste. Ja, wij doen er alles aan om u een top-ervaring te bieden op het gebied van automobiliteit.'
'Wij houden niet zo van HAL-computers,' zei papa.
'Oh' zei de chauffeur.
Het was even stil.
'Dan bent u een van de weinigen,' zei de chauffeur verongelijkt.
'Ja,' zei papa nors. 'Dat weten wij.''Ik hebt zin in een ijsje,' zei Kwetter. Ze klonk een stuk opgewekter dan ze eruit zag. Bovendien was het een koude, gure dag waarop niemand echt trek in ijsjes zou kunnen hebben. Het was duidelijk dat Kwetter gewoon maar het eerste zei wat er in haar opkwam, om de ongezellige sfeer te doorbreken.
'We hebben ijsjes aan boord,' bromde de chauffeur. 'Van het merk Eskimo, als jullie het niet erg vinden. Maar iedereen is dol op Eskimo-ijsjes, dus jullie waarschijnlijk niet.'
'Grappig dat u het zegt,' zei papa. 'Ik zou u dingen kunnen vertellen over Eskimo-ijsjes, waar u de rillingen van over de rug zouden lopen.'
'Het bent ook ijsjes, haha!' riep Kwetter dapper. Toen wij niet op haar opmerking reageerden, legde ze uit: 'Van ijsjes krijgt jij rillingen, omdat ze zo koud ben. Snapt jullie?'
Wij knikten. We snapten 'm.
'Dat bent toch grappig?'
Wijn knikten. Ja grappig hoor.
Tot zo ver Kwetters pogingen om de sfeer erin te houden.
De sfeer was nu nog slechter dan daarvoor.
Gelukkig maar, want mijn gevoel voor rechtvaardigheid had helemaal geen behoefte aan een goede sfeer. Mijn gevoel wilde Gaby met harde hand aangepakt zien.
Maar mama staarde stilletjes glimlachend uit het raampje.