Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

Volgens mij zei ik echt geen Lenny, hoor.

Het kwam door mijn zusje.
Ik was de eerste die zag dat ze iets ondeugends ging doen. Ik ken haar beter dan wie ook, en zelfs in haar geschminkte gezicht kon ik de eerste tekenen bespeuren van een plannetje. Een plannetje waarvan ze zelf wel wist dat het niet mocht. Of dat het verkeerd was.
Er was een soort waanzin in haar ogen gekomen. Ze keek opgewonden en huiverend naar de gillende meisjes.
Dit kon wel eens helemaal verkeerd gaan lopen.
Zo moet mama gekeken hebben naar Doggers kippenhok, toen ze de allereerste bom uit haar leven klaarmaakte voor ontploffing.
En we weten allemaal waar dat ons gebracht heeft.
Gaby zwaaide vriendelijk naar haar fans. Dat leverde meteen een paar extra decibel aan gegil op.
Daarna deed ze een paar stappen in hun richting. Het lawaai werd wéér harder. Straks scheuren die arme meiden hun stembanden, dacht ik.
Maar dat gebeurde niet, want Gaby legde een vinger tegen haar lippen en maakte sussende gebaren met haar andere hand. Ze maakte duidelijk dat ze iets wilde zeggen.
Wat was ze in hemelsnaam van plan?
De lawaaimeisjes hielden hun mond, in afwachting van de woorden van hun idool.
Gaby begon te praten.
Ik stond verbijsterd naar haar te staren. Haar stem klonk precies, maar dan ook precies zoals die van haar gekapselde zanger. Had ze dat de afgelopen week zitten oefenen, op haar kamertje?
'Sorry, dames,' zei Gaby met de stem van de kapselknaap. 'Jullie zijn geweldige fans, maar ik moet helaas waarschuwen dat jullie nergens op hoeven te hopen. Ik ben al bezet, namelijk.'
Nee, dacht ik. Neeneeneeneenee, Gaby. Dit ga je niet doen.
Maar ze deed het natuurlijk wel.
Ze ging verder: 'Jullie zijn de eersten die dit horen, omdat jullie zulke geweldige fans zijn...' Dit leverde weer drie minuten oorverdovend gegil op. Het kostte Gaby moeite de meute weer stil te krijgen.
'Niemand weet dit nog,' zei ze samenzweerderig, 'maar ik ben sinds al een tijdje verschrikkelijk verliefd op Gaby Laarmans, de dochter van de Donderkat.'
De hel brak los.
Links en rechts vielen meisjes flauw. Anderen barstten in huilen uit. Sommigen begonnen hun ouders te slaan, en niet zo zachtjes ook. Waarom ze dat deden is mij een raadsel. waarschijnlijk waren ze zo enorm in de war dat er voor hen geen 'waarom' meer bestond. Ze wilden alleen nog maar woedend tekeer gaan tegen hun eigen bestaan, of zo. Omdat hun leven geen zin meer had, en eigenlijk nooit gehad had en in ieder geval nooit zou krijgen? Zoiets? Weet ik veel. Ik ben geen meisje in de moeilijke leeftijd.
'Die arme meiden bent wel geel erg in de war, he? Dat heeft jij soms, met verliefdheid... gelukkig heeft wij elkaar! Wij hoef nooit in de war te raken!' zei Lenny achter mij, en ze sloeg haar armen om me heen.
Eh, ik bedoel Kwetter. Lenny? Zei ik Lenny? Volgens mij niet, toch? Neeee, echt niet. Ik bedoelde in ieder geval Kwetter.
Ik zei toch geen Lenny?
Nou ja, terug naar de meisjes. Daar had ik nog niet alles over verteld, namelijk. Het ergste heb ik voor het laatst bewaard.

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!