Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

Puur toeval en dom geluk

'Het is heel simpel,' zei ik. 'We gaan terug naar het kamp waaruit we daarnet ontsnapt zijn...''Gefeliciteerd,' zei Gaby met een zucht die nog een halve hijg was - ze was nog moe van onze zwempartij van daarnet. 'Ik dacht niet dat je een nóg stommer plan
kon verzinnen, maar het is...'
'Ja, luister nou effe! We gaan terug, maar niet helemáál terug. We blijven verstopt in het bos natuurlijk. We gaan héél stilletjes en langzaam rond het kamp sluipen tot we het paadje terugvinden waarlangs we gisteren gekomen zijn. Dat paadje, dat volgen
we dan. Bij het kamp vandaan.'
Gaby keek me wantrouwig aan. 'En?' vroeg ze.
'En?' herhaalde ik. 'Hoezo, en? Wat nou, en? En dan vinden we Kwetter, wat anders?'
'En wat blaas je dan op?'
'Ik blaas helemaal niks op. Dit is een plan zonder ontploffingen.'
Verrast en opgelucht keek ze me aan. 'Nou ja, zeg! Word je opeens verstandig, op je ouwe dag?'
'Ik was altijd al verstandig,' zei ik. En dat is ook zo. Mijn verstand is uitstekend. Ik ben veel slimmer dan mijn zusje. Ze had bijvoorbeeld niet in de gaten dat mijn plan er eentje was met stiekem toch nog een boel ontploffingen.
Gaf niks. Daar zou ze vanzelf nog wel achter komen.
'Goed,' zei ze. 'We doen het precies zoals jij het bedacht hebt.'
'Maar eerst,' zei ik, 'even uitrusten en wat eten. Ik zie daar namelijk, toevallig, een Myamyo boom en dat is al reden genoeg om het op een schransen te zetten, maar toevallig heb ik nog honger ook dus dat komt mooi uit.'
Gaby leek mij niet te horen.
Althans, na het woord 'myamyo' niet meer, want hoe moe ze ook was, ze zat al halverwege de boom voordat ik uitgesproken was.
Het duurde niet lang voor ik naast haar zat en we aten myamyo's tot het sap van onze tenen droop. En nog meer, want we waren nu toch al helemaal vies en plakkerig, dus waarom zou je ophouden? We aten tot we geen pap meer konden zeggen en daarna zaten we een tijdje uit te puffen met onze rug tegen de stam.
'Als ik zometeen in slaap val,' zei ik lodderig tegen Gaby, 'hou jij me dan vast als ik naar beneden kukel? Ik doe hetzelfde voor jou.'
'En als we allebei,' geeuwde Gaby, 'als we allebei in slaap vallen?'
'Zien we dan wel weer,' mompelde ik.
Dat was natuurlijk niet zo'n verstandige manier van doen, maar gelukkig vielen we geen van beiden in slaap. Sterker nog, we schoten allebei overeind. Klaarwakker.
'Weet je, Gaby,' fluisterde ik, 'dit is heel leerzaam voor ons allebei. Je kunt plannen verzinnen tot je een ons weegt, maar wat je uiteindelijk redt is niets anders dan puur toeval en dom geluk. Stel je voor dat deze boom hier niet gestaan had. Of dat er geen rijpe myamyo's
in hadden gehangen. Dan hadden we nu naast de rivier lopen sjokken. En dan waren we hén tegen gekomen.'
Gaby knikte bleekjes. Ze zag precies wat ik bedoelde. Vlak onder ons, langs de fonkelnieuwe rivier, reed een lange colonne legerwagens. Voorop reed een tank, en uit het luikje van de tank leunde Generaal Killa naar buiten.

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!