Niet snel misselijk
Na een kwartiertje snuffelen en rondjes rennen - of nou ja, hinken - over het terrein bleef het beest blaffend staan bij een boom. De generaal en zijn soldaten kwamen zo snel als ze konden die kant op.
Wat helemaal niet snel was.De generaal werd opgehouden door de soldaten die bij de mijn waren achtergebleven. Die hadden gehoord dat de generaal pillen uit had gedeeld en ze dromden nu allemaal om hem heen want zij wilden ook.
De soldaten die al pillen gehad hadden waren even afgeleid. Bijvoorbeeld degene die dacht dat hij een hond was. Die werd door tien van zijn kameraden bezig gehouden, want zij gelóófden hem en nu wilden ze hem leren opzitten en door een hoepeltje springen. Een hele toer, want ze hadden geen hoepeltje.
'Kom, Bello! Kom!' riepen riep er een. 'Doe maar alsof hier een hoepeltje is. En springen maar!'
'Doe normaal,' gromde een ander. 'Hij heeft helemaal geen Bello. Hij heet Fikkie.'
'Nee, Vlekkie!'
'Rakker!'
'Stapper!'
'Ik heeft Woefie,' zei Woefie, maar zijn kameraden riepen boos: 'Houd je d'r buiten, idioot, je bent een hond, je kunt geeneens praten!' Dus toen probeerde Woefie in hun kuiten te bijten.
'Help! Hij is vals geworden!' gilden zijn kameraden. 'En weet je wat wij met valse honden doen?'
De rest van het gesprek kon ik niet meer volgen. Want ik keek een andere kant op en ik hield mijn oren dicht. Ik wilde ab-so-luut niet weten wat deze geschiftelingen met valse honden deden. Woefie wilde dat liever ook niet weten, vermoed ik - maar ja, hij kwam er toch achter. Dat weet ik vrij zeker, want even later keek Kwetter om en zei: 'Ik bent blij dat ik geen valse hond is! Ik wordt hier een beetje misselijk van.' En dat wil wat zeggen, want Kwetter komt uit Boegoe-Boegoe en als je weet hoe de tafelmanieren daar zijn, dan weet je ook dat Boegoenezen bepaald niet snel misselijk worden.
Intussen was een ander groepje soldaten aan de slag gegaan met de rivier die Gaby en ik – nog maar een half dagje geleden – hadden aangelegd. Ze probeerden haar weg te krijgen door te dreigen met hun geweren, en toen de rivier daar niet van onder de indruk leek probeerden ze haar dood te schieten.
Ook was er een soldaat die verliefd was geworden op een interessante steen, en het ding probeerde over te halen met hem te trouwen.
En al die tijd stond de trouwe hond daar maar te blaffen onder Gaby's boom.