man slaat fietsen kapot
Het was meneer Clusjes.
'Hallo jongens,' zei hij. 'Bevalt de kamer een beetje? Mooi. Ik kwam eigenlijk... hee, Fitz! Wat doe jij hier nog?'
'Ik help de familie Laarmans even met het uizetten van de computers.'
'Wat een onzin!' riep meneer Clusjes. 'Computers moet je juist áánzetten!'
'Dáár hebben we niet echt hulp bij nodig,' zei papa droog.
Fitz holde zo haastig naar zijn baas toe dat het vloerkleed weer aan
ging. Het wilde nog steeds weten of wij op zoek waren naar een
vriendinnetje.
'Nee,' snauwde papa. 'Maar nu je toch aan staat: we willen wel iets te eten.'
'Wat wilt u over fietsen weten?' vroeg het vloerkleed.
'Ach, hou je smoel,' zei papa boos
'Bedoelde u: houten stoel? Ik geef de resultaten voor: fietsen met
houten stoel. Uw vraagt heeft 1 resultaat opgeleverd, getiteld Man Slaat
Fietsen Kapot Met Houten Stoel Bekijk Hier Het Filmpje.'
'Lijkt me lachen,' zei ik. 'Laat eens zien?'
'Nee!' brulde papa, en hij stampte net zo lang op het vloerkleed tot het uit ging.
Meneer Clusjes bulderde van het lachen.
'Ja, zo gaat dat,' grijnsde hij. 'Mensen van uw leeftijd snappen computers niet meer.'
'Puh,' deed papa. 'U bent ouder dan ik.'
'Maar ik ben jong van geest. Okee. Ik kwam eigenlijk Josephine halen. We moeten haar BOF-praatje even oefenen.'
'We wilden eigenlijk net iets gaan eten,' zei papa.
Clusjes haalde zijn schouders op. 'Nou, dan gáát u toch eten? Ik houd u
niet tegen! Maar Josephine komt met mij mee. Er kan gewerkt worden! Dan
moet je niet gaan zitten eten. Anders bereik je nooit de top!'
'Ja schat,' zei mama, 'gaan jullie maar even wat eten of zo. Ik kom
strakjes wel!' Ze verdween, samen met Clusjes. Fitz drentelde achter hen
aan als een hondje. Een nogal bleek en peer-vormig hondje.
'Nou ja, ' zei Gaby, 'laten wij dan maar wat te eten bestellen.
Het kostte ons een kwartiertje experimenteren, maar toen hadden we een eetkamerstoel zo ver dat onze bestelling door kon geven.
We bestelden pizza's.
Mama's lievelings-pizza's, de hele hele dure die je alleen kon krijgen
in een speciaal restaurantje bij ons in de stad. Die hadden ze hier ook.
Niet precies dezelfde, want zulke hele hele dure pizza's hebben altijd
een Geheim Recept, maar ze waren net zo duur en net zo luxe, dus mama
zou ze wel lusten, dachten wij. We bestelden er voor haar ook alvast
één. Haar lievelings, met oesters en Japanse Kogelvis. Daar zou ze wel
blij mee zijn, als ze zo dadelijk terugkwam van het oefenen!
Maar ze kwam niet terug.
Urenlang niet.
Toen Gaby en Kwetter en ik naar bed gingen, elk in onze eigen slaapkamer, was ze er nog altijd niet.
Midden in de nacht werd ik wakker, omdat ik even naar het wc moest.
Tijdens mijn plas ging opeens de spiegel aan aan hup, daar had je het
filmpje met de blote mensen weer. Het was een reuze interessant filmpje,
daar niet van, maar het geluid stond zo hard dat ik bang was dat mama
er wakker van zou worden Dus ik deed mijn uiterste best om de spiegel
weer uit te krijgen.
Gaby en Kwetter werden wakker van de herrie en kwamen met slaperige ogen kijken wat er aan de hand was.
'Niks,' zei ik. 'Ga maar weer slapen. En doe een beetje stil, anders wordt mama wakker.'
'Daar hoeft jij niet bang voor te zijn,' zei Kwetter. 'Wij bent net
wezen kijken. Mama ligt niet in haar bedje. Mama bent nog altijd weg.'
'Dat bevalt me niks,' zei ik.
Gaby keek me aan. 'Oh nee, niks d'r van' zei ze. 'Als je het maar laat. En ik ga niet mee.'
'Jawel,' zei ik. 'We gaan haar zoeken.'