Hoezo, geen moord?
'Ach mevrouw,' glimlachte de dikke agent, 'haalt u zich toch niets in het hoofd! Alle misdaden hier in Zweden zijn hoogst ongewoon, eigenaardig en ingewikkeld. Moorden op mensen die al twaalf jaar dood zijn, moorden op de bovenste helft van mensen, en de onderste helft van weer anderen... ik heb het allemaal al zo vaak gezien. Alles al meegemaakt. Ik kijk nergens meer van op.'
'Ontvoerde dinosaurus,' zei mama.
De dikke agent, die juist een slok van zijn koffie had genomen, verslikte zich verschrikkelijk en sproeide een bruine regen uit over de balie en alle formulieren.
'Waarom doe je dat?' vroeg de blonde agente fronsend.
'Ik was verbaasd,' legde de dikke uit.
'Waarom? Die mevrouw had toch al gezegd dat het ongewoon was?'
De agent schudde glimlachend zijn hoofd.
'Nu zijn alle formulieren vies,' zei de blonde. 'Ik wil dat jij die opnieuw invult. Dan ga ik even mijn wollen trui in een sopje doen. Want die is ook vies.' Ze trok ter plekke haar trui uit en liep in haar beha naar achteren, om daar door een deur te verdwijnen.
De dikke agent krabde even aan zijn baardje en begon toen de formulieren opnieuw in te vullen. Hij leek te zijn vergeten dat wij er waren.
Even later kwam de blonde terug, in een nieuwe trui die als twee druppels water leek op de vorige. Alleen de koffievlekken ontbraken.Ze ging achter haar computer zitten en zei: 'Zo. Uw dinosaurus. Zegt u het maar.'
'Je weet toch wel hoe een dino eruit ziet?' zei de dikke agent geïrriteerd. 'Schubben, groot, groen, kleine voorpootjes, grote tanden...'
'Hij hebde veren, in plaats van schubben,' zei Kwetter.
De agent sproeide opnieuw een slok koffie over de balie heen. Gelukkig raakte hij dit keer niet trui van de mevrouw. Maar wel die van hemzelf. 'Nu moet ik een nieuwe trui.'
'Ja,' knikte de blonde.
De dikke agent verdween en de blonde vroeg: 'Wie is er nu eigenlijk vermoord?'
'Niemand,' zei mama.
De blonde agente keek haar aan met opgetrokken wenkbrauwen. 'Niemand vermoord? Maar hoe zijn ze dan doodgegaan?'
'Er is niemand dood,' hielp papa.
'Niemand dood?' vroeg de agente. 'Maar ik doe alleen moorden! Daar ben ik het beste in.'
'Tja,' zei mama. 'We kunnen moeilijk één van ons dood laten schieten om u een pleziertje te doen, he?'
'Als er geen moord is geweest, los ik niks op,' nukte de agente. 'Ga maar naar een ander bureau.'
'Er is wel een aanslag gepleegd,' kwam de kapselknaap haastig tussenbeide. 'En nog wel op mij!'
'En wie ben jij?' vroeg de blonde agente.