Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

Het regent stokvissen

'Dit is wat we gaan doen,' zei 'M'. 'Ik houd Joostje gevangen. Geen zorgen, hij is veilig en er wordt goed voor hem gezorgd. U, professor, neemt contact op met de Donderkat. U zegt haar dat jullie samen Joostje gaan redden, en dat hij gevangen wordt gehouden in een loods in de haven. Aan de Bierkaai nummer 8. U moet daar om acht uurprecies naar binnen gaan. Ik zorg voor de rest. Duidelijk?'
'Duidelijk, meneer 'M',' zei Alexander. Ondertussen maakte hij allerlei gebaren naar de drie politiemensen, om te vragenm of ze alsjeblieft met hem mee wilden gaan. En of ze hun pistolen mee wilden nemen. En een mitrailleur. En een bazooka. En... de gebaren werden wat onduidelijk, maar ik denk dat hij een EHBO-trommel bedoelde.
'Mooi,' zei 'M'. 'Dan wil ik nu nog even met de politie spreken. Beste mensen, het is natuurlijk niet de bedoeling dat jullie met de professor meekomen. Dat begrijpen jullie wel, denk ik, hm? En dat is ook helemaal niet nodig, want ik ben van plan om de wereld voor eens en voor altijd te verlossen van de Donderkat. Dat is een gewetenloze terrorist, dames en heren. Die heeft tientallen, hónderden mensen doodgemaakt...'
Papa en ik deden allebei hetzelfde: we sloegen heel gaastig een hand voor mama's mond. Net op tijd, anders was ze in een woendend geschreeuw uitgebarsten.
Want mama maakt nooit iemand dood. Mensen doodmaken vindt ze onbeleefd.
Nu is uitbarsten in een woedend geschreeuw óók niet beleefd, dus misschien had ze dat wel niet gedaan, maar ik was toch blij dat papa en ik haar tegenhielden. Anders had ze in elk geval wel iets gezegd. En dan had 'M' haar gehoord, en... Nou ja, om eerlijkte zijn: het was me niet helemaal duidelijk waarom dat zo erg zou zijn. Maar we waren nou eenmaal begonnen onszelf geheim te houden, en dan moet je er ook mee doorgaan.
'M' merkte natuurlijk niets van dit alles. Hij ging gewoon verder met zijn leugenachtige verhaal: '... dus in feite is het niet meer dan eerlijk dat ik háár nu dood ga maken. Dat hadden jullie, en jullie collega's uit de hele wereld, eigenlijk al lang geleden moeten doen. Maar jullei doen het niet want jullie zijn prutsers. Gelukkig zijn er nog verantwoordelijke burgers, zoals ik. Ik doe jullie werk voor je. Jullie zouden mij dankbaar moeten zijn en me niet in de weg lopen.
En er is nog een andere reden dat jullie mij niet in de weg moeten lopen. Die reden zal ik jullie laten zien. Loop maar eens naar het raam.'
We liepen met z'n allen naar het raam. Alexander en de agenten voorop, natuurlijk, want wij mochten niet gezien worden.
We zagen de stille straat achter het politiebureau.
Er was niks bijzonders te zien. De achterkanten van winkels. Een geparkeerde vrachtwagen van 'Stovi Stokvis B.V. (keihard de hardste)'.
In de verte stak een lapjeskat de weg over. Verder gebeurde er niets.
'Ik zie niks bijzonders,' zei Rasmus.
'Ik wel,' zei Ronja. 'Die vrachtwagen met stokvis staat geparkeerd bij de achterkant van Brejetru. Dat is de winkel waar ik altijd mijn gebreide truien koop. Daar verkopen ze helemaal geen stokvis.'
'Scherpzinnig opgemerkt,' lachte de stem van 'M'. 'Drie... twee... een...'
De vrachtwagen ontplofte. Duizenden stokvissen werden de lucht ingeslingerd en daalden even later kletterend neer over de hele stad.
Ze werden lekker warm toegedekt met de smeulende resten van honderden gebreide truien, want ook de winkel Brejetru lag vol-le-dig in puin.
'Dat kan jullie ook overkomen,' merkte 'M' droog op.

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!