Het halssnoer van de koningin
De bankier draaide zich om.
'Wat moet jij?' snauwde hij.
'Ik moet u arresteren,' zei Ronja. 'U was van plan toe te kijken hoe een aantal mensen langzaam dood werd gemaakt. Dat is strafbaar.'
'Wel nonde-nonde-hier en gunter!' tierde Dogger. 'Weet jij wel wie ik ben?'
'Nee,' zei Ronja. 'Maar dat hoeft ook niet. De wet maakt geen onderscheid.'
'Ik heb hooggeplaatste vrienden,' siste Dogger.
Ronja keek doodgemoedereerd om zich heen.
'Uw vrienden zijn hier niet.' zei ze kalm. 'Dus die zullen mij echt niet tegenhouden.'
'Eén telefoontje naar jullie ministerpresident,' grijnsde Dogger, 'en je hoofdcommisaris staat morgen in je gezicht te schreeuwen dat je mij vrij moet laten.'
'De commissaris staat zo vaak in haar gezicht te schreeuwen,'grinnikte Rasmus. 'Daar trekt ze zich nooit wat van aan.'
'Klopt,' knikte Ronja. 'Na een half uurtje houdt hij meestal vanzelf op. Soms ga ik iets eerder weg, als er bijvoorbeeld een boef is die ik moet vangen. Dat is tenslotte mijn werk. Maar meestal laat ik hem netjes uitschreeuwen. Dat is zijn werk.'
'Ik ken jullie koning persoonlijk!' brieste Dogger. 'Van de Club van Steenrijke Mensen!'
'En wij kennen de koningin,' zei Rasmus korzelig. 'We hebben ooit haar halsketting opgespoord, die kwijt was. Was een nog hele affaire. Ze was ons erg dankbaar. En nu houden we op met dat spelletje wie-ken-ik-wie-ken-jij. Mocht u het niet gemerkt hebben: wij malen er niet om wie u kent of wie u bent. Als u een boef bent, dan arresteren wij u gewoon. Punt uit.'
'Luister,' zei Dogger op een (voor zijn doen) erg redelijke toon. 'Ik zal het u maar gewoon zeggen. Mijn naam is Dogger. Ik ben de baas van een van de grootste banken ter wereld. Het geld van talloze Zweedse bedrijven is onder mijn beheer. Weet u wat er gebeurt, als u mij arresteert? Dan dondert de hele Zweedse economie in mekaar. Ik zweer het u: binnen drie weken is iedereen hier straatarm. Honderdduizenden verliezen hun baan. geen voorraden meer in de winkels. Honger en ellende. Mensen zullen wanhopig worden. Er zal gevochten worden in de straten. Plunderingen. Moord en diefstal.'
'Klinkt goed,' zei Rasmus. 'Klinkt als een hele hoop werk voor de Zweedse politie. En daar ontbreekt het nog wel eens aan. Alleen in televisieseries gebeurt hier wel eens wat. In het echt valt het allemaal reuze mee. Alleen in Noorwegen is het nog rustiger. En zal ik u eens wat zeggen? Ik geloof er niks van, van die plunderingen die u voorspelt. Een paar jaar geleden stortte de IJslandse economie in. Ook omdat er een schurken-bank werd opgerold. En wat denk je? Plunderingen? Moord? Diefstal? Vergeet het maar! Wij Scandinaviërs zijn gewoon niet zo geschikt voor de misdaad. Openbare dronkenschap en huiselijke ruzies, dat is het wel zo'n beetje...' Hij barstte in lachen uit. 'Sorry hoor, ik stelde me opeens een plunderende bende Finnen voor. Een meute sombere, naar de grond kijkende kerels die door het centrum van Helsinki slenteren en af en toe naar een etalage kijken, weemoedig zuchtend dat ze die ruit nou wel kunnen inslaan en de spullen pakken, maar wat heeft het toch allemaal voor zin, uiteindelijk? Hahaha! Of een bende Noren die op redelijke toon overleggen met een winkelier: "Waarde heer, u kunt zich beschouwen als geplunderd. Vindt u het erg als wij wat spullen meenemen uit uw zaak?" "Neenee, mijn heren, gaat u vooral uw gang, dat hoort erbij, het is het risico van mijn vak... Zolang u maar niet te veel meeneemt!" "Maar natuurlijk niet, waarde heer, waar ziet u ons voor aan?" Hahahaha! Nou ja, om kort te gaan: uw dreigement maakt op mij niet de minste indruk. Mee naar het bureau, vrind!'
'Als u hem toch meeneemt, kan ik u nog wel wat tips geven,' grijnsde papa. 'Kijkt u voor de aardigheid eens bij zijn vestiging in Panama...'
'Doen we,' beloofde Rasmus.
'Maar als u mij arresteert,' zei Dogger vals, 'dan moet u hén ook arresteren! Zij zijn een bende terroristen! Er is een internationaal arrestatiebevel tegen hen!'
Ronja en Rasmus keken elkaar aan.
Genieten
Thijs, ik geniet nog steeds elke week van je verhalen en moet vooral grinniken als er weer eens een subtiele (of minder subtiele) referentie naar de 'echte' wereld in zit :-). Bedankt!