Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

Een volle ballon met adelaars-ogen

Daar kreeg het beest snel spijt van. Want de boom ontplofte, en hij werd bedolven onder takken en takjes en bladeren en splinters.
'Oei,' riep Kwetter. 'Dat bende Gaby's boom! Ik hoopt maar dat zij daar niet meer in zitte!'
'Doe niet zo raar,' zei ik. 'Ten eerste: Gaby heeft die boom zelf opgeblazen, met haar laatste bom, en zij is een Donderkitten. Donderkittens weten drommels goed dat ze zichzelf niet moeten opblazen. Ten tweede: als je goed kijkt zie je daar in de verte dat ze aan een liaan zwiert, tussen de bomen door. Dus ze was keurig op tijd weg.'
'Ik ziet niks,' bromde Kwetter.
Een groot gevoel van geluk doorstroomde mij, ondanks onze benarde situatie. Kwetter zag niet wat ik zag! Dat wilde zeggen dat ik betere ogen had dan zij!
Ik weet niet of ik uit kan leggen hoe ongelooflijk geweldig en fantastisch dat is. Om dat werkelijk te begrijpen zou je een paar jaar op moeten trekken met een klein meisje dat in werkelijk alles beter is dan jij. Dat is verschrikkelijk. Vooral als je zelf een jongen bent. Begrijp me niet verkeerd: ik zeg heus niet dat grote jongens beter of belangrijker of fijner zijn dan kleine meisjes. Kleine meisjes en grote jongens mogen er allebei zijn. Ze hebben allebei hun sterke en hun zwakke kanten. Daar kunnen we het over eens zijn, ja?
Nou, is het dan niet heel erg oneerlijk als een klein meisje niet alleen haar eigen sterke kanten heeft, maar ook nog eens de sterke kanten die eigenlijk aan de grote jongens toebehoren?
Na een paar jaar in de buurt van zo'n meisje voel je je helemaal uitgehold van binnen. Alsof je een soort ballon bent in de vorm van een grote jongen: een leeg velletje waar helemaal geen echte grote jongen in zit.
Dat is een naar gevoel, hoor.
Maar nu, nu was alles anders! De ballon stroomde opeens vol met Echte Grote Jongen. Een grote jongen met een vlijmscherpe blik. Met adelaars-ogen.
Helaas was ik niet de enige grote jongen met adelaars-ogen hier in de buurt. De generaal had mijn zusje ook gezien. En dat was nog niet het ergste. Een paar van de bloeddorstige soldaten keken toevallig ook die kant op.
'Schiet haar dood!' brulde de generaal.
Althans, ik denk dat hij dat brulde. Want ik zag zijn mond bewegen, en dat was nou eenmaal het soort ding dat hij graag riep. Maar horen kon ik hem niet.
Want de soldaten hadden geen aanmoediging nodig. Ze schoten als gekken. Dat waren ze ook, als je het mij vraagt, maar jammer genoeg mikten ze niet als gekken. Ik zag hoe Gaby, die net halverwege een liaan-zwaai was, plotseling naar beneden tuimelde

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!