Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

Een arrestatiebevel is geen mandje met aardbeien

Ronja en Rasmus keken elkaar aan.
Rasmus schudde mismoedig zijn hoofd. 'Ik weet wat je gaat zeggen,' zei hij tegen zijn collega. 'En ik ben 't er niet mee eens.'
'Maar het is zo,' riep Ronja verhit. 'Arrestatiebevel is arrestatiebevel!'
'Ik vind dat we hen moeten laten lopen,' zei Rasmus.
'Luister,' zei Ronja. 'Arrestatie. Bevel. Wat is daar onduidelijk aan? Het is geen laat-ze-maar-lopen-bevel. Het is ook geen arrestatie-voorstel. Het is al helemaal geen laat-ze-maar-lopen-voorstel. Het is een arrestatiebevel. Het is geen arbeidsovereenkomst, het is geen stukje wc-papier, het is geen mandje met aardbeien, het is een...'
'...arrestatiebevel!' juichte Dogger. 'Zeer juist, mevrouw! Arresteren! Arresteren die hap, zeg ik!'
'Dat kun je niet maken, Ronja,' zei Rasmus. 'Die mensen hebben ons geholpen! Goed, mevrouw is misschien een beetje een
terrorist, maar ze is niet slecht. Dat zie jij toch ook wel? Ze maakt geen mensen dood, ze verdedigt zich alleen maar. Tegen schurken die
haar en haar kinderen kwaad willen doen. Daar is toch niks mis mee?'
'Nee,' gaf Ronja toe. 'Daar is niks mis mee. Ik verwacht dan ook dat de rechter hen snel weer vrij zal laten, nadat ik hen
gearresteerd heb.'
Op dat moment fluisterde Kwetter iets in mijn oor. 'Michael, zit mijn make-up nog goed?'
Ik bekeek haar zeer grondig. Haar rossige krullen, haar zacht-roze huid, haar vrolijke blauwe ogen, haar grappige sproetjes, haar...
'Je make-up zit fantástisch,' zuchtte ik.
'Mooi,' zei ze vastberaden. 'Dan gaat ik ontsnappen. En strakjes komt ik jullie redden. Goed?'
'Hoe wou je...' begon ik. Maar Kwetter was al op Ronja afgestapt.
'Zeg politiemevrouw, bent er ook zo'n bevel tegen dat oranje meisje dat de Donderkat altijd bij zich hebt?'
'Ja,' zei Ronja.
'Mooi. En, ziet ik eruit als een oranje meisje?'
Nou, nee. Niemand kon beweren dat Kwetter er oranje uitzag.
'Mooi,' zei Kwetter. 'Dan gaat ik nu naar buiten. Dag!'
'Ho! Wacht!' riep papa. want die realiseerde zich opeens dat we allemáál make-up op hadden. 'Kunt u eigenlijk bewijzen dat wij het zijn? Ik bedoel: dat wij de Donderkat en haar gezin zijn? We zien er heel anders uit dan op de posters! Ik bedoel: we zien er heel anders uit dan die mensen op de posters, die wij misschien helemaal niet zijn.'
'Houdt u me nou voor de gek?' vroeg Ronja verwonderd. 'Deze meneer zegt, dat jullie het zijn. De Moeflon zegt het ook. En de meneer met de Nobelprijs ook. Jullie zeggen het nota bene zelf!'
'Ja, maar...' papa gaf haar een dikke knipoog. '... kunt u het ook bewijzen? Is het, zoals dat heet,' (knipoog) 'wettig,' (knipoog) 'overtuigend,' (knipoog) 'Bewijs?' (hele dikke knipoog)
'Ja,' zei Ronja.
'Ik denk er anders over, collega,' zei Rasmus. 'En als wij er niet hetzelfde over denken, is het volgens de wet geen overtuigend bewijs. Dus, vrienden, u mag gaan en staan waar u wilt! Zolang u maar niet met een vals paspoort de grens overgaat, of zo...' Dit keer was het zijn beurt om een dikke knipoog te geven.
'Zullen we zeker niet doen,' knipoogde papa terug.
'Inderdaad,' zei mama met een stalen gezicht. 'Want we gaan netjes met mevrouw Ronja mee. Mevrouw Ronja, ik zeg u: ik ben de Donderkat. En ik verwacht van u, nee, ik eis dat u mij arresteert!'

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!