De plee zegt ping
'U kunt beter vragen: waar is hier géén computer,' ging hij verder. 'Ik
kan u het antwoord alvast wel verklappen: er is geen computer in de open
haard. Vuurvaste computers, die heeft zelfs meneer Clusjes nog niet
kunnen maken. Dat wil zeggen, hij kan ze wel maken maar we hebben nog
geen manier gevonden om ze te bedienen. Mensen hebben nu eenmaal geen
vuurvaste vingers. Zo gaat dat wel vaker. Wij kunnen alles ontwerpen,
maar de mensen zijn niet goed genoeg om onze spullen te gebruiken. Als
meneer Clusjes de mensen had ontworpen, zouden ze veel beter doordacht
in elkaar zitten. Zeker weten!'
Kwetter, die intussen een grote puinhoop van kussens en stoelen en
dekbedden had gemaakt, riep vanuit haar hut: 'Er bent de hele tijd
reclamefilmpjes op dit dekbed! Kunt die ook uit? En deze stoel zeurt de
hele tijd om een wachtwoord.'
'Ja, is het niet geweldig?' kirde Fitz. 'Wacht even, ik zal je eens wat
moois laten zien.' Hij liet zich op handen en knieën zakken en
schuifelde de hut in.
Plotseling deed het vloerkleed 'ping'.
Het lichtte op als een beeldscherm en zei: 'Welkom, Onbekende Gebruiker.'
'Oeps,' zei Fitz. 'Dat deed ik, geloof ik. Ik zet 'm weer even uit, dan kunnen jullie straks op je gemak...'
Hij wreef over het vloerkleed.
'Bent u op zoek naar een vriendinnetje?' vroeg het vloerkleed beleefd.
'Nee. Ja. Eh, nu even niet,' zei Fitz. 'Ik wreef de verkeerde kant op
geloof ik. Ik moet...' Hij wreef woest de andere kant op. Zo woest, dat
er een stoel omviel.
De stoel ging aan en vertoonde een filmpje van een niezende panda.
Helaas stond het geluid nogal hard. De nies van de panda schalde op orkaankracht door de kamer.
Papa schok zich een hoedje en deed een stap achteruit. Daarbij raakte
hij de koelkast aan. En je raadt het al: de koelkast begon een muziekje
te spelen.
En niet zomaar een muziekje!
Nee, dit was het beginmuziekje van Militair Moordkommando III, één van mijn favoriete spelletjes.
'Yesss,' riep ik, en ik holde naar de koelkast.
Blijkbaar was heel hard 'Yes' roepen de manier om de computers in de
tafel, de plee en de badkamerspiegel te activeren. De tafel werd een
startscherm voor internet, de spiegel vertoonde een filmpje van blote
mensen en de plee zei alleen maar 'ping'.
'Ik zet ze wel weer uit hoor,' riep Fitz vanuit de hut.
'Eerst de spiegel,' commandeerde mama streng. 'En héél snel, anders zwaait er wat.'
Zo snel hij kon rende Fitz naar de badkamer.
In zijn haast activeerde hij per ongeluk de computers in de badkamerdeur, de muur en de wastafel.
Het duurde wel een kwartier voordat alle computers weer uit stonden.
Alle behalve de koelkast dan natuurlijk, want ik was druk bezig met het uitmoorden van een bataljon tegenstanders.
'Hou alsjeblieft op met dat afschuwelijke spel,' zei papa.
'Inderdaad,' zei mama. 'Die knal, moest dat een ontploffing van TNT voorstellen? Ver-schrik-ke-lijk! Het lijkt er niet op.'
Op dat moment werd er aan de deur geklopt.