de meer ondeugende boeven
Het waren Rasmus en Ronja, die in de eerste politiewagen zeten.
'Wat? Jullie?' vroeg Rasmus verbaasd. 'Wilden jullie ontsnappen? Dat valt me wel een beetje tegen, hoor! Jullie hebben je zo netjes laten arresteren! We hebben samen zo veel meegemaakt, en nou maken jullie onze mooie gevangenis kapot!'
'Sorry hoor,' zei papa. 'Dat ding stond ook zo in de weg... we wilden namelijk naar buiten, even een avondwandelingetje maken. Dus toen hebben we een bom gepakt om een soort van extra deurtje te maken, zeg maar. We hebben de afgelopen weken namelijk tientallen bommen gemaakt, die we op allerlei plekken hier in de nor hebben verstopt .'
'Mannen!' riep Ronja naar de agenten uit de andere politiewagens. 'Er liggen hier overal bommen! Goed zoeken, maar wees voorzichtig!!'
Trillend van angst gingen de agenten aan het werk. Ze hoopten heel erg dat ze geen bommen zouden vinden, en ze hoopten voral dat de bommen, zeg maar, hén niet zouden vinden.
Papa en ik hielden ons keurig in, maar enkele van de meer ondeugende boeven riepen af en toe heel hard "BOEM" en dan ging er weer een agent van zijn stokje.
Na anderhalf uur kreeg Ronja het door: "Er zijn hier helemaal geen bommen, he?'
'Eigenlijk niet,' gaf papa toe. 'Ik heb een beetje gejokt. Het was een groepje symapthieke jongelui, die de muur heeft opgeblazen om ons te bevrijden. Ik dacht: als alle agenten nou eens in de gevangenis naar bommen gaan zoeken, dan kunnen die jongens ongezien wegkomen. En dan kunnen ze ook nog...'
Op dat moment begon de radio in de politiewagens buiten - die kennelijk nog aanstond - opgewonden geluidjes te maken.