Aan suffe polities hebben we niks
Even staarden we alle vijf in doodse stilte naar de kogelgaten. Drie in mama's stoel.
In alle andere stoelen: nul.
Dat wilde zeggen dat mama óf van heel dichtbij beschoten was, óf beschoten was door iemand die heel ged kon mikken.
Maar het wilde vooral zeggen dat de schutter het voorzien had op mama en op niemand anders.
'Wat denken jullie?' vroeg papa. 'Was het iemand die een dinosaurus kwam ontvoeren, en die dacht: ik schiet meteen even die Donderkat overhoop? Of was het iemand die de Donderkat kwam neerschieten, en die dacht: ach, als ik hier toch ben kan ik meteen wel even zo'n dinootje meepakken?'
'Dat eerste, natuurlijk,' zei ik. 'Niemand wist dat mama hierheen zou komen. Niemand kon dat weten. Dus niemand kon hierheen komen met het plan om mama om te leggen.'
'”Omleggen”?' mama vol afgrijzen. 'Wat is dat voor taal, jongeman? Zo praat je niet over het beëindigen van een mensenleven! Al die
mafia-spelletjes, die jij op de computer doet, hebben echt een heel slechte invloed op jou. Luister goed, want je had het kennelijk nog
niet begrepen: Dat je moeder toevallig een terrorist is, is geen enkel excuus voor onfatsoenlijk gedrag of ordinaire taal. Begrepen?'
'Ja mama,' knikte ik.
'Mooi,' zei mama tevreden. 'En dan gaan we nu op zoek naar de onverlaat, die het op mij gemunt heeft.'
'Waarom laat wij dat niet gewoon over aan de politie?' vroeg Kwetter.
'Tsss,' deed ik. Maar papa had meer geduld.
'Omdat de politie,' legde hij uit, 'niet altijd aan onze kant staat. Meestal niet, eigenlijk...'
'Zeg maar: nooit,' onderbrak ik hem.
'Nooit,' gaf papa toe. 'Want stel je voor dat Josephine aan de balie van het politiebureau zegt: “hallo, er heeft iemand op mij geschoten”,
dan zegt de politie: “Heeft u enig idee wie het was, en waarom?” en als mama dan zegt: “Nou ik weet het niet zeker, maar het zou
ermee te maken kunnen hebben dat ik de meest gezochte terrorist ter wereld ben,” wat denk je dat de politie dan zegt?'
Ik gaf Kwetter een subtiele tip, want ik ben de beroerdste niet. 'Als je denkt dat ze zullen zeggen: “Wat naar voor u, mevrouw de Donderkat, we zullen die gemene schieterd zou gauw mogelijk grijpen” dan levert dat antwoord jou nul punten op.'
'Nou,' zei Kwetter, 'dan vertel zij toch gewoon dat zij mevrouw Loormons bent? Ze bent hartstikke verkleed, dat heb die suffe polities heus niet door hoor.'
'Ja maar aan suffe polities hebben we niks.'
Dat was natuurlijk waar, dat snapte Kwetter ook wel.
Plotseling zei een stem achter ons: 'Ik denk dat ik er wel voor kan zorgen, dat ze hun beste mensen op de zaak zetten.'